Toen ik de foto's van onze eigen bruiloft weer eens bekeek, zag ik weer wat ik miste: die verbinding, die trotse blik waarmee opa en oma naar ons keken. Het is al een flinke tijd geleden, en trouwfotografie bestond toen vooral uit de wat meer geposeerde foto's. Gelukkig hebben we die wel!
Dat is waarom ik tijdens een bruiloft de hele dag op zoek ben naar zulke momenten. Juist dat contact tussen mensen, in dit geval tussen grootouders en kleinkind, vind ik het mooist om vast te leggen. Er spreekt vaak zoveel liefde uit de blik waarmee oma naar haar kleindochter kijkt, of de trotse opa naar zijn kleinzoon. 
Als  je grootouders er niet meer zijn (ik hoop echt dat ze lang bij je mogen zijn), is het zo fijn om juist zulke foto's te hebben, waarop je kan zien hoe opa en oma waren, hoe ze lachten, hoe ze met je praatten, hoe ze naar je keken.
Dat is waarom ik ze fotografeer! 
En weet je... ik vind het heerlijk om te doen!

Na een hoop zorgen over het weer, bleek dat juist op hún dag de zon ging schijnen! 
De blauwe lucht 's ochtends was echt een cadeautje, en dat gold eigenlijk voor heel de dag. 
In een mooi natuurgebied spraken Aron en Léanne hun geloften aan elkaar uit. Zo mooi om daar getuige van te mogen zijn, ik krijg er altijd kippenvel van!
In Gouda maakten we nog wat foto's, waarna we naar Krimpen aan den IJssel gingen, waar alle gasten klaarstonden bij het gemeentehuis.  En ook daar waren weer de mooie momentjes: een film op het grote scherm waarop Léanne's zusje een prachtig stuk op de piano speelde, haar vader die haar weggaf, en het neefje dat de ringen mocht brengen en met alleen oog voor het bruidspaar heerlijk over de sluier van de bruid heen wandelt. 
Bij het Koetshuis in Rotterdam werd de rest van het feest gevierd, met alles wat daar bij hoort. Op de foto's zie je hoe!

Voor alle mensen die er vanwege de Corona niet bij konden zijn wilden Job en Marianne graag snel een blog. Nou, hier is 'ie dan!
Wat kan ik vertellen over deze dag?
Dat het weersbericht dagenlang op regen stond en dat we het de hele dag droog hadden, zelfs met zon. 
En dat het bruidspaar niet van te voren had geoefend met de ringen of de bruidstaart. Haha gelukkig, want dat geeft de leukste foto's! Weet je wat, ik schrijf steeds een stukje.

Nadat Marianne haar jurk aan had werd ze toch een klein beetje gespannen. Volgens haar zou Job best weleens te vroeg kunnen zijn. Nou, hij was niet te vroeg, maar zo'n vliegende start had ik nu ook niet verwacht. Terwijl Job aanbelde, deed Marianne de deur al open en sloten ze elkaar al in de armen. 

In het parkje aan de overkant van de straat maakten we wat foto's, waarna we richting de fotolocatie reden.
Omdat ze graag ongedwongen en spontane foto's wilden had Job een verrassing bij zich, een goedgevulde picknickmand! Lekker op hun gemak aan een picknicktafel, gewoon omdat het hún dag was, ik houd er van!

Na de picknick gingen we nog wat verder voor meer foto's. Alles was prachtig groen, op sommige plekjes leek het net een oerwoud!

Zo langzamerhand werd het tijd om naar de locatie te gaan.
Familie en vrienden stonden klaar om hen te verwelkomen. En omdat ze het zo leuk vonden om iedereen te zien, liepen ze gewoon nog een keer langs de hele rij.

Hoe persoonlijk wil je het hebben? Het verhaal over het bruidspaar werd niet door de ambtenaar gedaan, maar door twee broers van Job! Daarna legde het bruidspaar elkaar hun persoonlijk geloftes af, en dat is dan zo'n moment waar zelfs ik toch even een traantje wegpink...
​Alleen het jawoord moest natuurlijk wel officieel, maar daarna ging het weer lekker los op hun eigen manier.  Direct na het jawoord tilde Job Marianne hoog op en draaide haar een paar keer rond.
​Een neefje en een nichtje kwamen de ringen brengen, en daarna mochten alle kinderen die er waren bij het bruidspaar komen, waar ze een snoepketting kregen.

Tijd om te feliciteren, te proosten, en de taart aan te snijden!
Twee jongetjes proostten samen zo hard, dat de stukken uit het glas waren. En ik had ook iets gezegd over oefenen met taart snijden toch? Hadden ze gelukkig niet gedaan :-D

Tijd voor groepsfoto's! Niet te veel, en graag spontaan. 

En dan, barbecue. Weer iets wat helemaal bij het bruidspaar past, lekker, los, en gezellig. Wat voor mij altijd fijn is, dat geeft spontane plaatjes.
Na de barbecue was en er nog een optreden van vrienden van Job, daarna een ijskar waar het toetje gehaald kon worden.
De kinderen was iets leuks beloofd: de oudste drie mochten in het busje meerijden naar de kerk.
De dienst werd in Moerkapelle gehouden, en voor mij was het tijd om met fotograferen te stoppen.

Omdat het gewoon heerlijke foto's zijn om te laten zien, en ik er naar uitkijk om in september hun bruiloft te fotograferen, laat ik hier vast wat zien van de pre-weddingshoot.
Geniet lekker mee!

De fotoshoot was al een tijdje afgesproken en vanavond zou ik dit mooie stel fotograferen. Een paar uur voor de shoot kwam daar opeens een telefoontje... "Ik wil Elze vanavond vragen!" Nou, als ik zo'n telefoontje krijg maakt mijn hart wat extra sprongetjes! 
Eenmaal op de locatie aangekomen deden we eerst de shoot zoals afgesproken, en ondertussen probeerde ik goed in de gaten te houden of er nog niet iets ging gebeuren. Elze had natuurlijk niets door, en genoot van de prachtige omgeving, het mooie licht, en van de twee die haar het allerliefst zijn. 
Toen de zon al erg laag stond, ging Hessel op zijn knie. Het duurde zeker een halve minuut voordat Elze omkeek, en de verrassing van haar leven kreeg. Prachtig om alle emoties zo te zien!
Ook kleine Elin kreeg een aanzoek: "Mag ik met jouw mama trouwen?" 
"Oh, dat mag wel..."
Dat is toch genieten?

Een papa, een mama, een schattige baby en een peuter met heel veel energie stonden op me te wachten bij de ingang van het natuurgebied. 
Na een paar foto's bij de steiger werd het me al snel duidelijk dat Stan echt blij werd van rennen, stokken zoeken (en in het water gooien), klimmen, en nog meer rennen. Nou, dat hebben we dan ook gedaan. En dat geeft heerlijke foto's, gewoon, zoals het is! En kleine Tessa? Die vond alles best. Ze is heel wat keer uit de wagen gehaald, keek dan rustig in het rond, en viel tegen het einde van de shoot heerlijk in slaap.

Bijna twee jaar bij elkaar, dan wil je toch graag weer nieuwe foto's samen!
Jesse en Marlene gingen met me mee naar een mooi plekje aan het water.  Er werden dansjes gedaan, er werd geknuffeld, en ondertussen mocht ik mijn flits skills op ze uit proberen. 
Thanks lieverds, laat er nog maar heel veel jaren samen voor jullie komen!

Als ik naar Nienke's huis rijd belooft het al een heel mooie dag te worden. Mooi zacht licht voor de foto's nu!
De kapper is aan het vlechten. Een vissengraatvlecht, op speciaal verzoek, want dat hoort bij haar nieuwe achternaam straks!
De jurk hangt al klaar, en als ik hem gefotografeerd heb is het tijd om hard door te werken: Nienke wordt in haar jurk geholpen.
Nu de sluier nog op, de bloemetjes in het haar, en, daar is Bas!

Met een mooie oude Mustang rijden Bas en Nienke richting fotolocatie. Nadat we de foto voor het bedankkaartje gemaakt hebben (stel je voor dat je dat vergeet) lopen we naar de mooiste plekjes. 
We mogen bij een leegstaande villa fotograferen. Wat daar heel leuk is, zijn de hoogteverschillen. Ik kan het bruidspaar van onder af fotograferen, zodat je de lucht mooi ziet uitkomen, en er is ook een trap, waar Nienke's jurk dan weer mooi op uit komt.

Halverwege de shoot kijkt Nienke nog eens goed naar de achterkant van het pak van Bas. Klopt dat wel?
De splitjes van zijn jasje zitten nog vast! Gelukkig heeft de vriendin van Nienke die mee is een heel noodpakket bij zich, en zit daar natuurlijk ook een schaar bij. En dat geeft dan ook wel weer een leuke foto...

Bas en Nienke hebben het slim aangepakt: de hele dag zullen ze met hun gasten op één locatie zijn, behalve de kerk dan. En die locatie is dan ook nog eens in de straat waar hun huis is, hoe relaxed wil je het hebben?
In een stralend zonnetje arriveren ze bij hun gasten. De trouwambtenaar staat al klaar, en iedereen neemt binnen zijn plekje in.

Na de huwelijkssluiting is het tijd voor de groepsfoto's.
En eigenlijk vind ik de ongedwongen foto's zelf altijd het leukst om te doen...
Bas gaat natuurlijk nog even de lucht in, en op de een of andere manier komt er ook nog een vrachtwagen van een bekend biermerk langs - geen idee waarom.

En omdat we nu toch met mannendingen bezig zijn: als het even kan maak ik tijdens een vrij momentje wat foto's van de trouwauto, zodat ik die later in een collage in het album kan verwerken. 

Na de lunch is het tijd voor de kerkdienst. Na het maken van wat foto's voor de kerk, ga ik gauw naar huis om het bedankkaartje te ontwerpen en op te sturen naar de drukker.
Na de dienst ga ik nog even terug naar de locatie om het aansnijden van de bruidstaart te fotograferen, en dan zit het er voor mij op.
​Bas en Nienke, het was ontzettend fijn om jullie dag te mogen fotograferen! 

Als ik Astrid en Gert-Jan mag omschrijven, dan omschrijf ik ook gelijk hun bruiloft: vrolijk, familie, vrienden, gastvrij, FEEST (ja inderdaad met hoofdletters), en lekker eten en drinken. Van te voren kreeg ik ook het verzoek om niet te veel foto's van henzelf te maken, maar vooral van hun familie en vrienden. 
Volgens mij is dat best gelukt!
Een paar hoogtepunten van de dag:
Allereerst de relaxte bruid.. Astrid had geen haast, geen stress.. Daarbij zal ik niet vertellen dat Gert-Jan daardoor wel erg lang moest wachten voor hij eindelijk aan kon bellen.
Verder natuurlijk de schattige bruidskinderen, Evi en Stijn. Ze genoten van elke minuut. En waar ik dan weer van genoot was dat hoedje dat de hele dag op Stijns hoofd bleef.
De prachtige kerkdienst, die persoonlijk werd doordat Astrids vader haar weggaf, door het mooie bloemstuk wat Gert-Jans tante had gemaakt en door het lied wat werd toegezongen door familieleden.
De gezellige barbecue, waar kleine Stijn niet op kon wachten en vast begon aan de blauwe bessen..
En natuurlijk het knalfeest wat ze 's avonds gaven, compleet met openingsdans.
Ga gauw kijken!

Wat zal ik vertellen over deze mooie dag? Dat de ontmoeting tussen Wilmar en Esmeralda zo prachtig was? 
Of dat de guirlande van bloemen en vetplanten, die net zo mooi was als het boeket, niet tegen Wilmars rijstijl kon en nu waarschijnlijk nog ergens langs de A15 ligt?
Het voorval bij de steigers bij de Kralingse Plas, waarbij Esmeralda in Wilmars armen sprong en daarbij een goede kopstoot uitdeelde? (ze maakte het direct weer goed wat dan weer resulteerde in veel lippenstift op zijn hoofd...)
Het feit dat de trouwambtenaar de tante van Esmeralda was, en, verrassing voor mij, een oud- klasgenoot van de havo? Superleuk om haar na zoveel jaar in deze rol te zien, en wat deed ze het goed!
Of dat Wilmar het zo leuk vond om onder de versierde bogen met de bellen blazende gasten door te lopen, dat hij spontaan nog een keer wilde, en nu alleen?
Bekijk maar liever het beeldverslag, want het was gewoon een topdag! 

Het begon met een mailtje van de Hollandse Anja uit de Oekraïne..  In mei ging ze trouwen met Wasja, in Nederland, en of ik hun fotograaf wilde zijn. Dat leek me heel erg leuk, en zo ontstond er een plan voor de dag via de digitale snelweg. De bruidsparen die ik fotografeer komen hier altijd een avond langs, om kennis te maken en de mogelijkheden te bespreken, en Wasja en Anja zag ik... de dag voor de trouwdag pas! Lang leve de mail!
's Ochtends begon ik bij Wasja, die bij de zus en zwager van Anja logeerde. Via handen en voeten, aanwijzen en gewoon doen verliep de communicatie, want Oekraïens is nu niet mijn sterkste punt.
Anja werd weer bij een andere zus klaargemaakt en aangekleed, en de neefjes en nichtjes genoten mee. 
Nadat het bruidspaar elkaar ontmoet had vertrokken we naar de fotolocatie. Het was nog droog, maar nadat we een kwartiertje bezig waren begonnen de eerste druppeltjes te vallen. Niet dat Anja en Wasja daar erg in hadden, ze genoten echt van de shoot. Gewoon midden in de regen op een bruggetje gaan zitten en wat kletsen, helemaal prima!
Toen het toch echt hard begon te regenen konden we gelukkig bij een tante van Anja terecht. En wat hadden we geluk dat het regende, anders waren we daar nooit terecht gekomen! Een prachtige lichtval en een oude schuur met hooi, daar werden we blij van.
Ondertussen stonden de gasten al te wachten, en reden we richting Krimpen. Het was iets droger, dus maakten we eerst de groepsfoto's. Daarna de lunch (met broodjes frikandel, yum!) en na de lunch een prachtig moment: samen zingen met begeleiding van Anja op de gitaar. Toch wel een beetje een kippenvelmoment.
Bij het gemeentehuis had de dominee van Wasja plots een Oekraïense vlag in handen, wat een leuke verrassing voor hem was. 
Na het gemeentehuis was er een verrassing voor Anja. Ze is juf van jonge kinderen in de Oekraïne, en had al eens verzucht tegen haar zussen dat als zij trouwde er geen schoolkinderen met bogen zouden staan..
Gelukkig hadden haar zussen daar voor gezorgd! Geen schoolkinderen dan, maar haar eigen nichtjes en neefjes!  
​

"Trekker" was toch wel het centrale thema op de bruiloft van Jothan en Sabine. En dan niet zomaar een, het lag wel aan het merk wat er op staat. Het was zelfs zo, dat Jothan fan was van het ene merk, en Sabine van het andere, en dat dat dus wel een dingetje was tussen beiden! (Vraag me niet welke merken, laat ik daar nu even geen verstand van hebben..)
Na een lange reis belde Jothan 's ochtends bij Sabine aan. Daarom was het eerst even tijd voor een uitgebreid koffiepauze in de keuken. Altijd leuk als je er thuis bij het uitzoeken van de foto's achterkomt dat niet alle koffie in het kopje bleef ;-)
De fotoshoot was vlakbij, rondom een landhuis vlak bij de Lek. 's Nachts had het nog gevroren, nu op de vroege ochtend was het net boven nul, dus de kruiken gingen mee de auto in!
Op zo'n koude winterochtend is het licht prachtig, en we hadden ruim de tijd voor de shoot. 
Na de shoot wilde Sabine graag nog wat foto's maken op het bedrijf van haar vader. Behendig klom ze daar met haar trouwjurk op een trekker, en kreeg hem vervolgens ook nog eens flink aan de praat.
Na de lunch was het tijd voor de huwelijksvoltrekking in het gemeentehuis van Lopik. De ringen werden in stijl gebracht, op twee miniatuurtrekkers!
Geniet mee van de foto's!

Vorig voorjaar fotografeerde ik hun bruiloft, nu mocht ik hun pasgeboren kleintje op de foto zetten. Eef had net gedronken, en moest eerst alles eens goed bekijken. Helemaal niet erg, dan konden ook haar heldere oogjes op de foto.
Kijk en geniet!

Een ontspannen bruiloft met veel tranen en Hollandse plaatjes!
​Bij Sanne's ouderlijk huis was een bladblazer hard bezig om het terras blaadjes-vrij te maken, toen ik aankwam. Sanne zat in de keuken waar de kapster bezig was met de finishing touch. 
Boven op de overloop werd ze in haar trouwjurk geholpen door zus en moeder, altijd een mooi moment!
Toen Elbert aankwam kreeg hij snel het boeket van zijn aanstaande schoonmoeder, en speldde ze ook zijn corsage op. Zelfgemaakt, inderdaad!
De zenuwen speelden Elbert flink parten, en toen hij zijn mooie bruid zag kwamen de zakdoeken te voorschijn... 
Bij de Ackerdijkse plassen maakten we de foto's, een heel mooi natuurgebied, op en top Hollands met bruggetjes, een sluisje, een molen, en ook wat overstekende schapen die even op zich lieten wachten.
Het burgerlijk huwelijk werd gesloten in "t Manneke, een mooie oude boerderij waar ook de rest van de feestelijkheden waren. 
Sanne en Elbert, bedankt voor de heerlijk ontspannen dag, ik heb er van genoten!